Soms duurt het even…
Bashkim is opgegroeid in Vlore, een omgeving waar criminaliteit, geweld en wraak normaal was. Ons eerste contact met hem is in de gevangenis, terwijl we samen met de lokale kerk zijn jonge vrouw en 3 kleine kinderen helpen overleven. Bashkim doet mee met onze Prisoners Journey cursus, en als die is afgelopen wil hij meer horen. Hij is duidelijk gegrepen door de verhalen over God en vergeving.
Nadat hij vrij komt, probeert hij een gok-cafe op te zetten en later probeert hij zijn geluk in t buitenland. Maar hij voelt zich verantwoordelijk tegenover zijn gezin en keert weer terug en vindt een vaste baan. Bashkim gaat ook naar de kerk.
Bashkim heeft opnieuw om hulp gevraagd, maar nu voor een oude celmaat van hem. Samen kunnen we deze man helpen. En als bemoediging voor anderen tijdens de corona crisis, plaatst Bashkim een video op facebook met een lied dat hij en zijn gezin vaak samen zingen.
De tekst van het liedje: Is t niet geweldig om een familie te hebben, die van elkaar en van God houdt.
Het land op slot
Albanie heeft al snel besloten om de grenzen te sluiten en heel veel activiteiten te stoppen. Om de maatregelen kracht bij te zetten is zelfs het leger paraat. Voor elke verplaatsing moet je een digitale vergunning aanvragen, anders mag je de straat niet op.
De eerste weken konden onze mensen maar spaarzaam hun werk doen, maar gaandeweg hebben we de juiste vergunningen gekregen. We mogen niet fysiek de gevangenis in, maar kunnen wel schrijven, de armste families bezoeken en we worden zelfs steeds beter in onze eigen webinars voor collega’s, vrijwilligers en Dream Academy deelnemers.
Veel mensen zijn van de ene op de andere dag hun inkomen kwijt geraakt, er is geen sociale dienst, mensen hebben geen spaarpotje. NUL inkomen is erg moeilijk om daar verstandig mee te plannen.
Dankzij ondersteuning van een aantal vaste partners en individuele donors hebben we gelukkig geld om meerdere honderden families te helpen in deze moeilijke tijden. We gebruiken daarvoor ook deels de crisis fondsen voor de aardbeving en ’t Covid-19. Als je ook wilt bijdragen dan kan dat eenvoudig via deze link
Goed voorbeeld doet volgen
Onze kapelaan voor het gevangenis ziekenhuis heeft vorig jaar haar master verpleegkunde afgerond. Nu, tijdens de spaarzame momenten dat ze op straat mag, is ze bij een gezin om hen een voedselpakket te brengen. Op straat ontmoet onze kapelaan haar studievriendin Ela die vraagt wat onze kapelaan hier doet?
De kapelaan vertelt dat ze nu niet de gevangenis in mag maar wel families van gevangenen mag helpen met voedselpakketten. Ela vindt dat mooi, en helemaal als ze de motivatie hoort:
“het is beter te geven dan te ontvangen”, en dat geldt ook voor moeilijke tijden.
Ela besluit ter plekke om mee te gaan, en betaalt de volgende voedselpakketten voor de families van gevangenen.
Een deur geopend die niemand kan sluiten
Ndricim zit in Tirana in de gevangenis en is een van onze beoogde leiders van de kerk in de gevangenis. Hij schrijft aan onze kapelaan:
“We zitten opgesloten door de regering en de Corona. Ik geloof dat deze lockdown weer over gaat, maar als ik de rest van mijn leven binnen zou moeten blijven, hier op deze plek, dan zou ik daar geen moeite mee hebben. Er is hier een deur geopend die niemand meer kan sluiten. We spreken hier openlijk over de liefde van Jezus Christus voor iedereen hier. Dank je wel voor de brieven die je ons hebt gestuurd.”
Helaas hebben we net voor t weekend gehoord dat t Covid virus ook in deze gevangenis is aangetroffen bij meerdere gevangenen. We bidden om bijstand en gezondheid voor de mannen én het gevangenis personeel.
Of ’t zo moest zijn ..
Eind Februari, net voordat de gevangenissen dicht gingen voor elke vorm van bezoek, had onze kapelaan en de vrijwilliger in Rrogozhine maar een klein groepje mannen. Na een goede bijbelstudie zei Redjan, één van de gevangenen, dat hij wilde kiezen om Jezus te volgen en God de leiding over zijn leven wilde geven. Daar wilden onze mensen wel tijd voor maken, maar die leken ze niet te krijgen.
De eerste bewaker kwam binnen: Opschieten jongens, naar buiten, jullie tijd is om.
Nog heel even, mag het? De eerste bewaker was nog maar net weg of de tweede kwam – Stoppen nou, kom, terug naar de cel en jullie naar buiten! De kapelaan vroeg nog 1 minuutje om nog even met Redjan te kunnen doorpraten.
En toen kwam de derde bewaker binnen – zitten jullie hier nou nog, ophoepelen, weg hier. De taal en de boodschap was duidelijk.
Onze kapelaan vroeg toen heel direct – ik wil graag met deze man bidden, kan dat? De bewaker reageerde direct, en heel positief: O wil je bidden, neem je tijd, laat maar horen als je klaar bent….
Redjan heeft gebeden met onze kapelaan.
Daarna gingen de gevangenissen dicht, ook de gevangenis in Rrogozhine.
En Redjan laat zien dat zijn keus een bewuste was. We horen bijna dagelijks verhalen van hem hoe hij samen met de andere gevangenen de Bijbel leest, de brieven van onze kapelaan bespreekt en een steun en toeverlaat is voor de mannen om hem heen.
Het leven van Redjan is veranderd, en hopelijk van nog vele anderen. Bijna was t er niet van gekomen, maar Redjan en de kapelaan zetten toch door. Of t zo moest zijn…
Korona
Covid-19 heet hier gemakshalve Korona. We weten allemaal waar t over gaat.
Tot zover lijkt de aanpak van de regering aan te slaan, met op dit moment nog slechts 28 doden. In deze dagen heet dat goed nieuws. Vorige week waren we nog bij mensen die getroffen waren door de aardbeving. Het hele huis ingestort van een familie van 7 personen. Ze wonen nu in een houten hut met plastic, en mogen blij zijn dat het mooie weer is aangebroken. Een ander gezin is feitelijk geen gezin meer, oma met haar kleindochter. De beide ouders van het meisje zijn omgekomen bij de aardbeving.
Ik heb bewondering voor mijn collega’s en de vele partners die met mateloze inzet omzien naar hun medemensen. Esther en ik helpen hen met bewustwording, grenzen stellen, verantwoordelijkheid delen, en meer belangrijke zaken om te overleven. Maar beleving, daar hoeven we ze niets over te vertellen.
Dank voor jouw en uw steun om ons werk te kunnen blijven doen!
Ik heb gemerkt dat er voor hen niets beter is dan zich te verblijden en het goede te doen in hun leven, Prediker 3:12
Groet,
Fred Westerink
We zijn nu bijna 11 jaar in Albanie, en al die tijd hebben we veel geluk gehad dat we ons huis in Elburg hebben kunnen verhuren. De huidige bewoners gaan er rond juni/juli uit, en gelukkig hebben zich al nieuwe huurders gemeld!
