Soms krijgen we zomaar een inkijkje hoe situaties samenkomen op een bovennatuurlijke manier.
Kort geleden was Festim, onze gevangenis kapelaan bij een gezin waarvan de vader in de gevangenis zit. De moeder van het gezin vertelde dat het voor hen een enorm verschil zou uitmaken als ze een paar geiten zouden hebben. Daar had Festim niet direct een antwoord op.
De volgende !! zondag, nadat de kerkdienst was afgelopen, komt er iemand naar Festim toe en vraagt: ‘weet jij misschien iemand die een stel geiten zou willen wil hebben? Nou, zeker wel!
Ilir – onze Diakonia werker, was daarna op bezoek bij een ander gezin. Om verschillende redenen kan de vader niet werken of het huis verlaten. De familie verzuchtte: ‘als we een koe zouden hebben waar hij (vader) voor zou kunnen zorgen, dan zou die koe voor extra eten en inkomen kunnen zorgen.’
Dezelfde week krijg ik een enthousiast bericht uit Nederland dat iemand specifiek genoeg geld heeft gegeven voor een koe om aan één van onze gezinnen te doneren.
Dit soort toevallige gebeurtenissen doet me denken aan de de onveranderlijke belofte van God, .. “en de hoop die voor ons ligt” (Hebreeën 6:18,19). Ook al lijkt de wereld vaak pikzwart en oneerlijk, Gods beloftes aan ons zijn echt en onveranderlijk.
Dan zijn dit soort ‘doorkijkjes’ met de geiten en de koe een soort van knipoog van boven, dat onze God weldegelijk betrokken is op ons. ’t Kan nog serieus tegenzitten, maar er komt een moment dat de Hoop doorbreekt.
Wat een bijzondere gedachte, dat wij blijkbaar figureren in Gods plannen, ook al zijn we er vaak niet eens van bewust. Ik ben blij met dit soort momenten.
Maar behalve een hemelse Choreograaf is er toch nog 1 dingetje van belang.
Wijzelf, als we bereid zijn om ons werk te doen.
Wij van de gevangenenzorg organisatie moesten wel op bezoek bij de families, om naar hen om te zien. Niet wetend wat de mogelijkheden zouden zijn, maar wel gaan.
Onze vrienden, de amerikaanse dominee met zijn geiten, de Ermelose vrouwen met hun koe, en zoveel meer mensen die we soms niet eens kennen, zij moesten wel toegeven aan ‘hun gevoel’ om te willen helpen. Anders was het niet bij elkaar gekomen. Niet op deze meesterlijke manier.
Een stel geiten, een koe, een glimlach, duizend euro, je weet vaak niet hoe dit past in God’s practische planning.
Maar als je ziet dat het past, is het zo ontzettend de moeite!
