Na het voorstellen van de groep en de onvermijdelijke traditionele dans met grote waaiers kwam de
drumsolo. Op de wijze waarop voorheen de demonen werden verdreven werd nu God de Vader aanbeden. Dreunende trommels, schelle gongetjes en 
dan opeens – een felle Schreeuw en de hele groep die tegelijk terug schreeuwt en dan samen verder gaat – is het nou zingen of niet?
Alle 27 jonge criminelen vielen zowat van de stoel en begonnen te lachen.
De Koreaanse groep van Jeugd met een Opdracht is het blijkbaar gewend, want ze slaan onverstoorbaar verder op hun donderende drums. Een drumsolo van zo’n 10 minuten, afgewisseld met gesynchroniseerde schreeuw-zang. Ze doen het allemaal gelijk, dus blijkbaar zit er wel logica in- wat leuk zo’n totaal andere cultuur! ’t Applaus is bijna even oorverdovend, iedereen is onder de indruk.
Naderhand gaan alle jongeren, plus de educatieve staf en zelfs de onder-directeur helemaal mee met de origami les – een hartje vouwen. Ongetwijfeld helpt het feit dat 2 Koreaanse meisjes de uitleg doen het enthousiasme een beetje, maar iedereen heeft een geweldige tijd.
Super dat deze jongeren een ochtend hebben geïnvesteerd in het leven van Albanese jongeren die al vroeg met justitie in aanraking zijn gekomen, en naast de ontspanning en de humor hebben gehoord van een God die hen wil en kán helpen om nieuwe keuzes in het leven te maken.
Ik hoop de gevouwen harten nog lang tegen te komen.
Binnenkort volgen meer foto’s van het evenement in de jeugd gevangenis, maar ik vond het te leuk om niet te vermelden.
